27 stycznia 1945 r., w sobotę, około godziny 09:00 rano zjawił się na terenie szpitala w podobozie Monowitz pierwszy żołnierz radziecki z oddziału zwiadowców 100. dywizji piechoty. Pół godziny później przyszedł cały oddział.
Tego samego dnia przybył do Monowic lekarz wojskowy w stopniu kapitana i przystąpił do organizowania pomocy.
Po południu żołnierze radzieccy skierowali się w rejon Stammlager Auschwitz i obozu Birkenau, przy czym przy pierwszym z nich natrafili na opór cofających się oddziałów niemieckich. W bezpośrednich walkach o wyzwolenie KL Monowitz, KL Auschwitz-Birkenau, miasta Oświęcimia i okolicy poległo łącznie 231 żołnierzy radzieckich, z tego na przedpolu Stammlager Auschwitz u jego bramy padło 2 żołnierzy. Jednym z nich był podporucznik Gilmudin Badryjewicz Baszirow.
O godzinie 15:00 wkroczyły do obozów w Brzezince i w Oświęcimiu pierwsze grupy zwiadowców radzieckich radośnie witane przez oswobodzonych więźniów. Po rozminowaniu okolicznych terenów wkroczyli do obozów żołnierze 60. Armii Pierwszego Frontu Ukraińskiego, którzy przynieśli wolność pozostałym przy życiu więźniom. Na terenie obozu macierzystego leżało 48, a w Brzezince 600 zwłok więźniów i więźniarek zastrzelonych przez esesmanów i zmarłych w ostatnich dniach istnienia obozu.
W chwili wkroczenia żołnierzy Armii Czerwonej do obozów Auschwitz, Auschwitz II-Birkenau i Monowitz przebywało w nich ponad 7000 chorych i wyczerpanych więźniów.
O ostatnich dniach istnienia niemieckiego obozu Auschwitz, ewakuacji, wyzwoleniu 27 stycznia 1945 r. przez Armię Czerwoną, a także o losie ok. 7 tysięcy wyzwolonych więźniów opowiada nasza lekcja pełna informacji historycznych, zdjęć i relacji Ocalałych: http://lekcja.auschwitz.org/11_wyzwolenie/
fot./żródło: Muzeum Auschwitz
12 Styczeń 2025 ,
godz. 17:00
Dodane:22 Grudzień 2024 00:47:37 | Inne